beaches Chrysoskalitissa Monastery Elafonisi post XaΧανιά Ελαφονήσι Κρινάκια της άμμου Λαογραφία Μοναστήρι Χρυσοσκαλίτισσας Χανιά

Χρυσοσκαλίτισσα – Ελαφονήσι – Χανιά τελευταίο μέρος οδοιπορικού!

Η διαδρομή μου πρέπει να συνεχιστεί, γιατί η ζέστη αρχίζει να φουντώνει και η παραλία του Ελαφονησίου  μοιάζει όλο και πιο δελεαστική. Τελευταίος σταθμός, πριν τον τελικό προορισμό μου, η Παναγία η Χρυσοσκαλίτισα. Δεν μπορείς να πας Ελαφονήσι, αν πρώτα δεν κάνεις μια στάση στον περίφημο αυτό μοναστήρι. Λέγεται, πως αν είσαι πιστός βλέπεις ένα χρυσό σκαλί κατά την ανάβαση σου στην εκκλησία ψηλά στο ύψωμα.

Το μοναστήρι έχει πολλές αίθουσες με λαογραφικό υλικό βυζαντινής τέχνης, ξενώνες, μα αυτό που μου κέντρισε περισσότερο την προσοχή περισσότερο την προσοχή είναι η υπέροχη θέα προς τη θάλασσα, όταν κατευθυνθείς μέσα από ένα στενό δρομάκι που ξεκινούσε από το κεντρικό προαύλιο στο πίσω μέρος της εκκλησίας.

Μια τελευταία στάση να θαυμάσουμε από μακριά όλο το μοναστηριακό συγκρότημα που δεσπόζει στον βράχο μας αποζημιώνει για την αφόρητη ζέστη.

 

Τώρα ανυπομονώ για το Ελαφονήσι που απέχει μόλις 5 χιλιόμετρα από το Μοναστήρι. Η αναζήτηση πάρκινγκ στην περίφημη παράλια μας αποθάρρυνε αρχικά, λόγω της προχωρημένης ώρας, αλλά τελικά ήταν σχετικά εύκολη. Το θέαμα θύμιζε εξωτικό νησί.

Το Ελαφονήσι ή αλλιώς Πρασσονήσι ή Πλακουρήθρα πέρα από έναν πολύ εύθραυστο οικοσύστημα άπειρου φυσικού κάλλους, κρύβει και μεγάλη ιστορία. Πιο συγκεκριμένα, πρόκειται για μια στενόμακρη Χερσόνησο που φαίνεται να χωρίζει και να σχηματίζει μικρό νησάκι στο κέντρο του. Τα νερά ρηχά, καταγάλανα και διάφανα στο κεντρικό κομμάτι που μπορεί κανείς να τα περπατήσει παρατηρώντας δίπλα του πολλά ψάρια να κολυμπούν… Παίρνω το κινητό και περπατώ μέχρι το νησί μέσα από τα νερά για να εξερευνήσω την περιοχή. Στην αμμουδιά διακρίνει κανείς ροζ αποχρώσεις… Όπως έμαθα το εντυπωσιακό αυτό χρώμα οφείλεται σε ροδοκόκκινα πετραδάκια που είναι ουσιαστικά νεκρά μέλη από κόκκινα ψευδοκοράλλια που ζουν λίγο πιο βαθιά γύρω από το νησί!! Δυστυχώς, πολλοί από τους επισκέπτες έχουν την κακή συνήθεια να μαζεύουν για ενθύμιο τα κοχύλια και τα ψευτοκοράλλια και αυτό σιγά σιγά εξαφανίζει την ιδιαίτερη αυτή αμμουδιά που είναι και το σήμα κατατεθέν του Ελαφονησίου…

Αφήνω το κινητό παράμερα να ξαπλώσω για λίγο στο νερό και παρατηρώ τα ψάρια να κολυμπούν ατάραχα γύρω μου συνηθισμένα στην ανθρώπινη παρουσία. Για όποιον θέλει να κάνει πραγματική βόλτα πρέπει να πάει παράπλευρα στις απέναντι παραλίες, όπου τα νερά είναι το ίδιο όμορφα, αλλά πιο βαθιά. Προσοχή στα πράγματα σας, γιατί όπως και στον Μπάλο υπάρχει πολύς κόσμος και υπάρχει οργανωμένη παραλία σε αρκετά μεγάλο μέρος. Αυτό είναι απογοητευτικό και επιβλαβές σε μια παραλία που δικαίως έχει ενταχθεί στο Natura 2000. Μην παραλείψετε, πριν φύγετε να περπατήσετε ανάμεσα στα αμέτρητα κρινάκια της άμμου που βρίσκονται σε κοντινό αμμόλοφο και εντυπωσιάζουν σε συνδυασμό με το υπέροχο γαλάζιο της θάλασσας. Η χλωρίδα και η πανίδα της περιοχής άλλωστε, είναι πολύ πλούσια.

Μα πέρα από το φυσικό κάλλος όπως προείπα και η ιστορία του Ελαφονησίου είναι εντυπωσιακή. Το μέρος αυτό λειτούργησε και ως τόπος λατρείας του Απόλλωνα στην αρχαιότητα και στα νεότερα  επαναστατικά χρόνια υπήρξε τόπος σφαγής για πολλά γυναικόπαιδα το 1824, όπου υπάρχει και μνημείο χτισμένο για τους πεσόντες. Εδώ, έρχεται η παράδοση να δώσει την δική της εκδοχή για το ροδοκόκκινο χρώμα της αμμουδιάς, το αίμα που χύθηκε ήταν τόσο πολύ που βάφτηκαν εκείνη και τα νερά κόκκινα…

Αφήνω ως εκκρεμότητα για την επόμενη επίσκεψη μου το υπέροχο κεδρόδασος της περιοχής. Και τι δεν έχει αυτός ο τόπος, ένα μοναδικό οικοσύστημα, ιστορία δεμένη με την κρητική παράδοση, κρυμμένα ναυάγια όπως το «Imperatrix» για τους λάτρεις των καταδύσεων, μιας και οι ακτές της περιοχής είναι πανέμορφες, μα και επικίνδυνες, λόγω της ρηχότητας των νερών και των δυνατών ανέμων.

Φεύγω μαγεμένη από τις ομορφιές του νομού Χανιών και να σκεφτεί κανείς πως έχουν απομείνει πολλά ακόμα να δω και να καταγράψω.

Α.Δ

Αφήστε μια απάντηση