Ένα ποίημα που υπήρξε πηγή έμπνευσης και δύναμης για τον Nelson Mandela κατά τη διάρκεια της πολύχρονης φυλάκισης του για τον αγώνα του κατά του Απαρτχάιντ στην Αφρική, αλλά και για όσους το γνωρίζουν, στα δύσκολα.

Πέρα από τη νύχτα που με σκεπάζει,
Μαύρη, απ’ άκρη σ ’άκρη,
Ευχαριστώ όποιους τυχόν θεούς υπάρχουν
Για την ακατανίκητη ψυχή μου.

Στις δυσκολίες που φέρνουν οι περιστάσεις
Δεν έχω δειλιάσει ή υποκύψει.
Υφιστάμενος τις κακουχίες της τύχης
Το κεφάλι μου είναι ματωμένο, αλλά ανυπότακτο.

Πέραν αυτού του τόπου της οργής και των δακρύων
Ελλοχεύει μονάχα ο Τρόμος της σκιάς,
Κι όμως, η απειλή των καιρών
Με βρίσκει, και θα με βρίσκει, ατρόμητο.

Δεν έχει σημασία πόσο δύσβατο είναι το πέρασμα,
Πόσο φορτωμένο με τιμωρίες το γραφτό μου,
Είμαι ο κυρίαρχος της μοίρας μου
Είμαι ο καπετάνιος της ψυχής μου.

William Ernest Henley (1849-1903)
Μετάφραση: Γέρου Ιωάννα