Η πόλη με την οποία θα ασχοληθούμε σήμερα αποτελεί έναν από τους πιο κλασικούς τουριστικούς προορισμούς και βρίσκεται πάντα στις πρώτες προτιμήσεις ταξιδιωτών απ’ όλο τον κόσμο και δικαίως, θα συμπλήρωνα κι εγώ. Ποιος θα μπορούσε να πει όχι σε μια επίσκεψη στην Ρώμη;

Ξεκινάμε λοιπόν, από το αεροδρόμιο του Linate στο Μιλάνο για Ρώμη, ένα μικρό, αλλά πολύ όμορφο αεροδρόμιο, ότι πρέπει για μια πτήση εσωτερικού στην Ιταλία. Η διάρκεια της πτήσης μας είναι γύρω στη μια ώρα, με άφιξη, έπειτα, στο αχανές αεροδρόμιο του Fiumicino (αν βρεθείτε στο συγκεκριμένο αεροδρόμιο φροντίστε να φτάσετε αρκετά νωρίς, γιατί πραγματικά είναι τεράστιο και υπάρχει κίνδυνος κάποιος να χάσει την πτήση ή συγκεκριμένο δρομολόγιο των ΜΜΜ που ίσως χρειαστεί να χρησιμοποιήσει).

Με λεωφορείο ή μετρό μπορείς να φτάσεις Ρώμη σε καμία ώρα. Εμείς προτιμήσαμε λεωφορείο, γιατί μας βόλευε πολύ σε σχέση με τη θέση του ξενοδοχείου μας και για να απολαύσουμε την διαδρομή. Διαλέξτε το πιο πρακτικό για εσάς, εξάλλου η διαφορά στην τιμή των εισιτηρίων δεν είναι μεγάλη.

 Η διαδρομή προς το κέντρο της πόλης είναι ενδιαφέρουσα με αντιπροσωπείες διάφορων εταιρειών έξω από το κέντρο και όσο πλησιάζεις καλαίσθητα κτήρια που τα έχουν διατηρήσει ως είχαν, με τις βαριές ξύλινες, τεράστιες πόρτες στις προσόψεις, αρχαία μνημεία να ξεπροβάλλουν σε διάφορα σημεία και τα περίφημα ρωμαϊκά πεύκα να στολίζουν τους δρόμους, περήφανα κι ομορφοκλαδεμένα! Νομίζω πως έχω ερωτευτεί την πόλη αυτή, πριν καν την περπατήσω! Με εντυπωσιάζει για μια ακόμη φορά το ίδιο έντονα με την πρώτη μου επίσκεψη λίγα χρόνια πριν, απλά τώρα τα  νιώθω όλα πιο οικεία.

Αυτό συμβαίνει, γιατί η πόλη αυτή, παρά την μεγαλοπρέπεια που αποπνέει κάθε της γωνιά είναι την ίδια στιγμή και πολύ εύκολα «διαχειρίσιμη» για τον ταξιδιώτη. Αν παρατηρήσει κανείς τον χάρτη που μοιράζουν όλα τα καταλύματα, σχεδόν όλα τα σημαντικά μνημεία της είναι μαζεμένα στο κέντρο και αν είσαι διατεθειμένος να περπατήσεις, μπορείς να φτάσεις σ’ αυτά γρήγορα, χωρίς να μπερδευτείς ιδιαίτερα. Σ’ αυτή μου την επίσκεψη δε, διαπίστωσα πως το ηλεκτρικό πατίνι έχει γίνει πολύ δημοφιλές, όποτε τα πράγματα έχουν γίνει ευκολότερα γι’ αυτούς που έχουν καταπονήσει τα πόδια τους στα πέτρινα σοκάκια της Ρώμης και δεν θέλουν να χρησιμοποιήσουν το παλιό και βρώμικο μετρό.

Με την άφιξη στο ξενοδοχείο η τεράστια ξύλινη πόρτα του νεοκλασικού κτηρίου που ανοίγει μόνο με μηχανισμό λόγω βάρους, αποκαλύπτει ένα εσωτερικό παλιό με ένα απαρχαιωμένο ανελκυστήρα, ο οποίος έγινε αρκετά διασκεδαστικό παιχνίδι τις επόμενες μέρες με τις χειροκίνητες μεταλλικές πορτούλες του. Διαλέξτε με προσοχή το κατάλυμα σας, τα κτήρια στο κέντρο έχουν παλιές προσόψεις και είναι αρκετά ακριβά, αλλά αρκετά από αυτά εσωτερικά είναι ανακαινισμένα και ψάχνοντας παραπάνω θα βρείτε κάποιο που να καλύπτει τις ανάγκες και το γούστο σας!

Μόλις τακτοποίησα λίγο τα πράγματα και ανυπομονώ να ξεχυθώ στους δρόμους!  Θέλω να κατευθυνθώ προς τη Fontana di trevi, το υπέροχο αυτό τεράστιο σιντριβάνι της πόλης, οπότε κατεβαίνω σχεδόν πετώντας τον δρόμο. Πρώτο, πρώτο όμως, ξεπροβάλλει μπροστά μου το εθνικό μνημείο του Βιτόριο Εμανουέλε Β’, στη piazza Venezia, το  κτήριο που είναι εύκολα εντοπίσιμο, λόγω του κατάλευκου μαρμάρου κατασκευής και φυσικά του τιτάνιου μεγέθους. Στον κυκλικό  μπροστά του υπάρχει και η σημαία της Ιταλίας φτιαγμένη από τα λουλούδια που είναι φυτεμένα στο γκαζόν. Στέκομαι να το χαζέψω λίγο, γιατί είναι το κτήριο που θωρούν οι Ιταλοί πως είναι το λιγότερο καλαίσθητο σε σχέση με τα άλλα…..

Συνεχίζω και μπαίνω στα στενά σοκάκια τα στρωμένα με πέτρα και θυμάμαι πως στη Fontana di trevi θα με οδηγήσει ο ήχος του νερού, αφού ξαφνικά από το πουθενά ξεπροβάλει το επιβλητικό σιντριβάνι με πλήθος κόσμου μπροστά του (να ΄στε πολύ προσεκτικοί με τα πράγματα σας εδώ και σε όλα τα πολυσύχναστα μέρη στη Ρώμη, υπάρχουν καραμπινιέροι περιμετρικά που περιπολούν, αλλά να έχετε κι εσείς το νου σας για πορτοφολάδες!). Τώρα το βραδάκι μπορεί να έχει κόσμο, αλλά είναι η ωραιότερη ώρα, γιατί τώρα φωτίζεται το μνημείο. Δεν φεύγω από δω αν δεν ρίξω το κέρμα μου, λένε πως όποιος ρίχνει κέρμα στη Fontana di treviξανάρχεται στη Ρώμη, αφού με έφερε ξανά το πρώτο που έριξα τώρα, γιατί όχι και μια τρίτη;

Πολύ κοντά βρίσκεται και το Πάνθεον οπότε πάω και προς τα εκεί, αν και θα έρθω ξανά και ημέρα για να δω το περίτεχνο ταβάνι και το φως να περνά από την οροφή του. Πολύς κόσμος κι εδώ, με gelato στο χέρι από τις πολλές gelateries που κυκλώνουν το μνημείο στους γύρω δρόμους. Και κλείνω την βόλτα μου με μια μικρή επίσκεψη στη piazza del Navona, νομίζω την αγαπημένη μου από όλες τις πλατείες της πόλης. Στην πρώτη μου επίσκεψη πέτυχα εδώ πλήθος πλανόδιων μουσικών και ζωγράφων που έδιναν μια φοβερή αίσθηση, τώρα ήταν φωτισμένη με κόκκινο χρώμα ως συμπαράσταση προς την εμπόλεμη Ουκρανία.

Η επόμενη μέρα ξημέρωσε και ο δρόμος σήμερα με βγάζει προς το Βατικανό και μάλιστα, από πολύ πρωί για να γλιτώσω την τεράστια ουρά στον Άγιο Πέτρο, όσο δε για το εισιτήριο για το μουσείο του Βατικανού προτίμησα να το κλείσω ηλεκτρονικά, μήπως και εκεί ξεκλέψω λίγο χρόνο και προστατευτώ από την πολυκοσμία που παρά τα μέτρα προστασίας για τον Covid-19 είναι αμείωτη. Σκεφτείτε πως μέσα στο μουσείο οι φύλακες δημιουργούσαν διαδρομές με τη χρήση διαχωριστικών στους διαδρόμους και πάλι δεν κατάφεραν να μην είμαστε ο ένας δίπλα στον άλλο……

Υπέροχη η μεγάλη πλατεία μπροστά από τον Άγιο Πέτρο, τα καθίσματα και τα λουλούδια που είχαν τοποθετήσει για να γιορτάσουν το καθολικό Πάσχα μια εβδομάδα πριν, είναι ακόμα στη θέση τους. Ο ναός εσωτερικά είναι εντυπωσιακός και αξίζει τόσο να ανέβετε στον τρούλο, όπου έχετε πανοραμική θέα της πλατείας, όσο και στις κατακόμβες του ναού με τους τάφους των Παπών. Το μουσείο από την άλλη είναι αρκετά ενδιαφέρον, ιδιαίτερα οι αίθουσες με τα ελληνικά και αιγυπτιακά εκθέματα και εκείνη με τους τεράστιους χάρτες που απεικονίζουν την ιταλική επικράτεια της εποχής!

Μιας και είμαι στην περιοχή δεν πρέπει να παραλείψω και το Castel san Angelo, ένα πραγματικό στολίδι της περιοχής, όμως πρέπει να βιαστώ γιατί θα με πιάσει βροχή… Το κάστρο αυτό που βρίσκεται πολύ κοντά στην εκκλησία του Αγ. Πέτρου, με όμορφη αρχιτεκτονική και τον αρχάγγελο Μιχαήλ με το σπαθί στο θηκάρι στην κορυφή του. Το 590 λέγεται ότι εμφανίστηκε εκεί στο μαυσωλείο του Ανδριανού, ο αρχάγγελος και η κίνηση του αυτή, συμβόλιζε τον τερματισμό της επιδημίας της πανούκλας στην περιοχή. Το άγαλμα του τοποθετήθηκε λοιπόν, στην κορυφή του κάστρου και δόθηκε και το όνομα “κάστρο του Αγγέλου”  προς τιμήν του. Σήμερα λόγω βροχής δεν έκρινα σκόπιμο να ανέβω στην κορυφή του, αλλά να το θαυμάσω και να το φωτογραφίσω από την κοντινή γέφυρα του Τίβερη. Θυμάμαι, πάντως, πως οι χώροι του άξιζαν την επίσκεψη μου και έφυγα τότε εντυπωσιασμένη, ειδικά από την θέα στην κορυφή!

Δυστυχώς, δεν απέφυγα το ψιλόβροχο και για καλή μου τύχη περνάει κοντά από το κάστρο ένα λεωφορείο για Τραστέβερε. Ο καιρός δεν προσφέρεται τώρα για περπάτημα στα πανέμορφα γραφικά στενάκια και βόλτα κατά μήκος του Τίβερη, μα θα βρω σίγουρα καταφύγιο στα φημισμένα για το καλό τους φαγητό εστιατόρια της περιοχής. Μην παραλείψετε να πάτε για φαγητό στην συγκεκριμένη περιοχή, με λίγο ψάξιμο στο διαδίκτυο θα έχετε την ευκαιρία να δοκιμάσετε γνήσια ιταλική κουζίνα.

Το  βραδάκι της ίδιας μέρας ευτυχώς ο καιρός καλυτέρεψε, οπότε μια βόλτα από το Colosseo που είναι εξαιρετικά φωτισμένο τη νύχτα, αλλά και στον Καπιτωλίνο λόφο, για να δω το Καπιτώλειο είναι καλή ιδέα. Το να βλέπεις την αρχαία αγορά το βράδυ στη διαδρομή, λουσμένη με το φεγγαρόφωτο πέρα από τον τεχνητό φωτισμό είναι μαγική. Για καλή μου τύχη, στον κεντρικό δρόμο αντηχούσε η μουσική του βιολιού από έναν εξαίρετο πλανόδιο μουσικό και πολλοί περαστικοί άρχιζαν τον χορό στον πεζόδρομο και με κάνει να διαπιστώνω για μια ακόμα φορά, πως η Ρώμη είναι πράγματι μια πλανεύτρα πόλη για τον ταξιδιώτη…

Α.Δ