Εδώ λοιπόν, είμαι πάλι για να παρατηρήσω κι άλλες γωνιές του χωριού αυτού με την τόσο πλούσια ιστορία. Αυτή τη φορά επιστρέφω απόγευμα με τσουχτερό κρύο, μα αυτό δε μας εμποδίζει να θαυμάσουμε το φυσικό κάλλος που υπάρχει στην περιοχή και «κυκλώνει» αυτό το ιδιαίτερο ορεινό χωριό. Στόχος η παρατήρηση της τόσο αρμονικής συνύπαρξης των ιστορικών μνημείων με το φυσικό περιβάλλον που δένουν τόσο ταιριαστά, σε όλες τις εποχές στο συγκεκριμένο μέρος.

Πρώτη στάση για τον επισκέπτη, πριν ακόμα μπει στο χωριό είναι η Παναγία η Καρδιώτισσα, ένα εκκλησάκι πολύ αγαπημένο και δημοφιλές στους κατοίκους της περιοχής. Πίσω από την εκκλησία υπάρχει μια μικρή σκάλα που σε οδηγεί σε έναν όμορφο καταρράκτη που αξίζει να τον παρατηρήσει κανείς και να αφεθεί για λίγο στον ήχο του γάργαρου νερού… το περπάτημα  γύρω από την περιοχή στο εκκλησάκι αξίζει τον κόπο, πανύψηλα δέντρα και ο παλιός μύλος, δημιουργούν ένα σκηνικό  απαράμιλλης φυσικής ομορφιάς και δικαιολογούν απόλυτα τις προσπάθειες των κατοίκων που πάλεψαν το καλοκαίρι με τις φλόγες για να το σώσουν.

Μπαίνοντας στο χωριό σταματώ στον ανδριάντα του Λόγιου, εκεί υπάρχει ένα μικρό μονοπάτι που οδηγεί σε λαξευτούς στα τεράστια βράχια, ρωμαϊκούς τάφους, αλλά μπορεί να έχει κανείς και υπέροχη πανοραμική θέα του χωριού, με τον λόφο του Καβαλάρη να δεσπόζει απέναντι πάνω από τις στέγες των σπιτιών του χωριού. Δυστυχώς, η απαγορευτική πινακίδα που υπήρχε για προειδοποίηση κατολίσθησης στην περιοχή των τάφων, λόγω των πρόσφατων σεισμών, δε μου επέτρεψε να πλησιάσω στο σημείο. Μα η θέα με μάγεψε και παρά το κρύο περπάτησα αρκετά εκεί πάνω. Όλος ο λόφος της Γριάς Μάντρας είναι εξαιρετικός, όπως και το εκκλησάκι του Αφέντη Χριστού στην κορυφή του.

Πανοραμική θέα χωριού από τον λόφο Γριάς Μάντρας

Κατεβαίνω και μπαίνω μέσα στο χωριό, πάω προς το εκκλησάκι του Ινδού αγίου, του Ιωάσαφ που δεν πρόλαβα να επισκεφτώ την προηγούμενη φορά. Πάνω στον κεντρικό δρόμο, πριν φτάσουμε στην κερά Σπηλιώτισσα στα αριστερά του δρόμου, ξεκινάνε τα πέτρινα σκαλάκια που οδηγούν στον λαξευτό αυτό, μικρό ναό που όμοιο του δεν ΄χω ξαναδεί! Θυμίζει έντονα Καππαδοκία το μέρος. Ποια η σύνδεση όμως του Ινδού άγιου με τον Άγιο Θωμά; Διαβάζω πως ο απόστολος Θωμάς ήταν εκείνος που ταξίδεψε στην Ινδία για να κηρύξει το ευαγγέλιο, οπότε η ύπαρξη ενός ναού Ινδού αγίου που εγκατέλειψε τα πλούτη και το αξίωμα του, μιας και ήταν γιος ενός βασιλιά στις μακρινές Ινδίες του Αβενί , δεν μοιάζει περίεργη!

Πριν φύγω, δεν μπορώ να μην περπατήσω πάλι τα όμορφα στενοσόκακα του Αγ. Θωμά που θα με οδηγήσουν ξανά στον λόφο του Καβαλάρη. Η θέα από ‘κει ψηλά  κόβει την ανάσα ακόμα και τώρα με τη Δύση του ηλίου. Ο «κύκλος» από την Ανατολή μέχρι τη Δύση ολοκληρώθηκε! Επισκεφθείτε το χωριό που αυτές τις μέρες είναι ντυμένο στα λευκά για τους τολμηρούς που προτιμούν μια χειμερινή απόδραση ή αργότερα, όταν θα μας επισκεφθεί η Άνοιξη και η βόλτα σας στα μνημεία θα είναι πιο εύκολη!

Α.Δ